aanraking

Met oliebollen in één van de drie tassen die ik vanochtend bij me draag fiets ik de Erasmusbrug tegemoet. Mijn fiets komt amper vooruit en ik besluit dan ook maar te gaan lopen, dat gaat sneller in dit geval. Lege banden worden meestal niet optijd opgepompt bij mij, wat weer vaak zorgt voor stress in de ochtend en een rood aangelopen hoofd bij aankomst. Rood aangelopen kom ik aan op mijn werk, deze ochtend geen lekkage, lichten die niet aangaan en kassa's die het niet doen. Tot zover gaat die goed. 

Het is rustig, we eten oliebollen in de winkel. Zoeken op internet naar dure huizen (die we zometeen kunnen kopen omdat we de 30 miljoen winnen), zetten koffie, drinken thee. Af en toe pakken we een verlaat kerst cadeautje in. Een andere collega komt langs met nog meer oliebollen, die ze samen met haar opa heeft gebakken. We eten nog meer oliebollen. Het is bizar dat ik nu pas begin te beseffen dat het de laatste dag van 2016 is. Ik heb nog niet eens stilgestaan bij mijn goede voornemens, maar misschien heb ik die nog niet? We praten, maken selfies om naar de rest van het team te sturen, met gelukkig nieuwjaar wensen erbij. Plakken stickers van de winkel op onze fietsen en denken erover na om één op ons hoofd te plakken, maar doen het toch maar niet. Het is fijn als je collega's vrienden worden waarmee je op een woensdag in de karoakebar belandt (dit is een verhaal voor een andere keer). Ik sluit de winkel af met de sleutels die nu al een paar maanden aan mijn sleutelbos hangen, 2016 je was mooi en 2017 wordt mooier. 

Ik fiets gelijk door naar een vriendinnetje, omdat ik al een beetje laat ben voor het etentje en omdat ik mijn kleding vanochtend al in één van de drie tassen had gestopt en omdat ik lui ben en niet extra kilometers wil fietsen als dat niet noodzakelijk is. De tafel is zo ontzettend mooi gedekt en de mensen met wie ik ben zo ontzettend fijn. We kleden ons om en uit en om. Ik heb een mega strakke donkerblauwe jurk aan en besef me dat ik best een vaker wat anders aan mag dan de jeans en de trui van mijn broer waar ik de afgelopen maanden in heb geleefd. 

Gluhwein, gin tonics, champagne, bier, alles gaat door elkaar heen. Maar ik merk het niet. We dansen op de deuntjes die uit de laptop komen en eten drie toetjes door elkaar heen. We branden sterretjes en praten elkaar bij over alle stages die gelopen gaan worden, vakanties die gemaakt zijn, vakantie die beleefd gaan worden en lachen om de dansjes die we doen op Beyoncé. We tellen af naar het nieuwe jaar, draaien Happy New Year van Abba. Daarna volgen heel veel knuffels en dansjes op liedjes van destiny child en britney spears. 2017 je bent nu al fijn. 

We stappen op de fiets richting een feestje, buiten zien we vuurwerk, wensen we mensen een gelukkig nieuwjaar. Fietsen we verkeerd, staan we in de rij buiten en rillen we van de kou. Binnen staat er minder fantastische muziek op dan die we thuis aan het draaien waren. Maar de vele spiegels en neonverlichting compenseren dat grotendeels. We dansen, zien mensen die we kennen, rennen rondjes rond. 

Opeens zie ik hem staan, met zijn krullende haar. We hadden afgesproken elkaar niet meer op te zoeken sinds dat ik was verhuisd, maar dit was al mislukt. Nu voel ik de aantrekkingskracht weer, ik wil niet op hem af lopen maar we praten al. Ik wens hem een gelukkig nieuwjaar en loop weer bij hem weg. Vriendinnetjes en mensen van school trekken me mee naar de dansvloer en daar dansen we tot de uren voorbij vliegen. Hij was nog langs gekomen om te vertellen dat hij naar huis ging, dat we snel weer bij moesten praten - morgen misschien. Ik blijf dansen, maar vind me een uur later toch richting ons oude huis fietsen, nu nog steeds zijn huis. 

Hij kust me, mijn handen zijn zo koud en warm ze op aan zijn warme rug. Hij zet thee voor me en luistert naar al mijn verhalen die ik hem al die gemiste tijd had willen vertellen. Het voelt ongelooflijk fijn om mijn hoofd op zijn schouder te laten rusten, samen onder de dekens te verdrinken, verstrengeld elkaar het mooiste kleden. 

Een paar uren later word ik wakker, zijn armen om mijn middel. En ik ben er nog niet uit of dit een goed of juist een slecht begin is geweest van 2017. Heel wat uren later geeft hij me een kus als ik weg ga en ik weet dat dit niet de laatste zal zijn.